El psicoanalsita – John Katzenbach (528 pàgines)
Feliz 53 cumpleaños, doctor. Bienvenido al primer día de su muerte. Pertenezco a algún momento de su pasado. Usted arruinó mi vida. Quizá no sepa cómo, por qué o cuándo, pero lo hizo. Llenó todos mis instantes de desastre y tristeza. Arruinó mi vida, y ahora estoy decidido a arruinar la suya. Al principio pensé que debería matarlo para ajustarle las cuentas, sencillamente. Pero me di cuenta de que eso era demasiado sencillo. Es un objetivo patéticamente fácil, doctor. Acecharlo y matarlo no habría supuesto ningún desafío. Y, dada la facilidad de ese asesinato, no estaba seguro de que me proporcionara la satisfacción necesaria. He decidido que prefiero que se suicide.
Un llibre amb una de les millors amenaces que s’han fet mai no es pot deixar escapar així com així. Gràcies John Katzenbach (pronunciis Katzghënbraxx). El recordareu d’altres llibres (o bé pel·lícules) com la “La guerra de Hart”, bé potser a ell no el recordeu, potser recordeu més al Bruce Willis o al Colin Farrell…
Nota:7/10
Vaia merda de peli.
Buscava alguna cosa coneguda en la seva bibliografia i això es l’únic que hi havia…
Hola, estava navegant una mica i m´he encontrat amb aquest blog i llegint he vist aquest post de Katzenbach.
Molt bona la refèrencia que fas a Katzenbach. Per a mi es un dels millors autors d´obres. Jo també he llegit el Psicoanalista i fa unes semanes per Sant Jordi em varen regalar “Un asunto Pendiente”. Us el recomano si us agrada aquest gèndre de llibres.
De fet no es el meu genere preferit. Però mai se sap si no se que llegir ja ho tindré en compte.